Γενικός συντονισμός για το Μουσείο Tériade: Κωνσταντίνος Μανιατόπουλος, Διευθυντής του Μουσείου-Βιβλιοθήκης Στρατή Ελευθεριάδη – Tériade

Συντονισμός για την ΚΕΔΑ και το Fistiki Fest: Μαριλένα Γιαννούλη,
Πρόεδρος του 13ου Aegina Fistiki Fest

Στο πλαίσιο του επίσημου προγραμματισμού των πολιτιστικών εκδηλώσεων του 13ου Aegina Fistiki Fest και της ΚΕΔΑ Αίγινας, με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, εγκαινιάζεται το Σάββατο 13 Αυγούστου 2022 στις 20.00, στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο του Δήμου Αίγινας, η σημαντική έκθεση «Η Ηχώ του Μύθου: Θησαυροί Χαρακτικής από το Μουσείο- Βιβλιοθήκη Στρατή Ελευθεριάδη – Tériade» σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Ίριδος Κρητικού και επιστημονικό συντονισμό του Διευθυντή του Μουσείου-Βιβλιοθήκης Στρατή Ελευθεριάδη – Tériade, Κωνσταντίνου Μανιατόπουλου. Τον συντονισμό για την ΚΕΔΑ και το Fistiki Fest έχει η Μαριλένα Γιαννούλη, Πρόεδρος του 13ου Aegina Fistiki Fest.

Η επιλεγμένη από τον Διευθυντή του Μουσείου και την επιμελήτρια εκθεσιακή ενότητα έργων που στρέφει το βλέμμα στη Μεσόγειο και τον αρχετυπικό ελληνικό μύθο που απετέλεσε διαχρονικό πεδίο έμπνευσης για τους πλέον σημαντικούς εκπροσώπους του ευρωπαϊκού και παγκοσμίου στερεώματος των γραμμάτων και των τεχνών, παρουσιάζεται για πρώτη φορά, ξεκινώντας το ταξίδι της από το Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο της Αίγινας και με στόχο στη συνέχεια την μεταφορά και παρουσίαση σε επιλεγμένα μουσεία και πινακοθήκες της Ελλάδος και του εξωτερικού.

Η ευτυχής συγκυρία της πρώτης αυτής παρουσίασής της στην Αίγινα, τόπο κατοικίας και δημιουργίας του ανθού των Ελλήνων συγγραφέων και καλλιτεχνών εδώ και πολλές δεκαετίες, συμπίπτει ακόμη με το φετινό αφιέρωμα του 13ου Aegina Fistiki Fest στη Γαλλία και τους Γάλλους δημιουργούς που τιμούν το ξεχωριστά φωτεινό αυτό νησί του Αργοσαρωνικού με τη σταθερή παρουσία τους.

Στο πολύτιμο σύμπαν του Μουσείου - Βιβλιοθήκης Στρατή Ελευθεριάδη-Tériade, θέση ξεχωριστή κατέχουν τα Μεγάλα Βιβλία των καλλιτεχνών: οι εκδόσεις με τα έργα χαρακτικής των «ιερών τεράτων» της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας τέχνης του 20ου αιώνα που κοσμούν με τρόπο απαράμιλλο τα επιλεγμένα από τον Στρατή Ελευθεριάδη-Tériade σύγχρονά του λογοτεχνικά έργα, αλλά και τα εξίσου γοητευτικά ανήκοντα στην αρχαία ελληνική και τη μεσαιωνική γραμματεία.
Αφουγκραζόμενος την ανήσυχη ηχώ της εποχής του και τον εξαίσιο παλμό της πρωτογενούς τέχνης που τη διέτρεχε, κατανοώντας και λαχταρώντας τη δυνατότητα και τη δυναμική μιας σπάνιας πνευματικής συνομιλίας και έχοντας ως έδρα του το φωτεινό Παρίσι, ο Στρατής Ελευθεριάδης-Tériade, οραματίστηκε και ολοκλήρωσε ένα μοναδικό εκδοτικό πρόγραμμα που στηρίχτηκε στον οργανικό εκλεκτικιστικό διάλογο, στη διαλεκτική σχέση μεταξύ των πιο σημαντικών σύγχρονών του δημιουργών, που σταδιακά έγιναν συνοδοιπόροι και φίλοι του.

Καλλιεργώντας σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης, τρυγώντας τις λέξεις και ωθώντας την πρωτότυπη και ενθουσιώδη έμπνευση, συνενώνοντας το ευρωπαϊκό με το ελληνικό πνεύμα αλλά και κατανοώντας το δεύτερο ως κοιτίδα του πρώτου, ο Στρατής Ελευθεριάδης-Tériade παρέδωσε πολύτιμες συλλεκτικές εκδόσεις πνευματικής και αισθητικής πληρότητας, που αντιπροσωπεύουν ένα πολυσχιδές φάσμα καλλιτεχνικών ρευμάτων και έκφρασης, ιδεών και εικαστικής προσέγγισης και που αποτελούν κυριολεκτικά μνημεία λόγου και τέχνης ως σήμερα.
«Η ενότητα «Η Ηχώ του Μύθου: θησαυροί Χαρακτικής από το Μουσείο-Βιβλιοθήκη Στρατή Ελευθεριάδη-Tériade» που σχεδιάσαμε και παρουσιάζουμε για πρώτη φορά στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο του Δήμου Αίγινας στο πλαίσιο του 13ου Aegina Fistiki Fest, αποτέλεσε αντικείμενο πολύμηνης συνομιλίας και συνεργασίας με τον Διευθυντή του Μουσείου-Βιβλιοθήκης Στρατή Ελευθεριάδη-Tériade, Κωνσταντίνο Μανιατόπουλο. Μαζί οραματιστήκαμε τη δυνατότητα ενός ευκίνητου σώματος αριστουργηματικών χαρακτικών έργων από τις συλλογές του Μουσείου που δεν εκτίθενται στις προθήκες του, με σκοπό να αποτελέσουν μια πολύτιμη πνευματική, εκπαιδευτική και αισθητική μεταλαμπάδευση, μια εξαιρετική περιοδεύουσα εμπειρία θέασης, γνώσης και απόλαυσης για μικρούς και μεγάλους θεατές σε ολόκληρη την Ελλάδα, με μελλοντικό προορισμό ακόμη και κάποια ακριτικά σημεία της», σημειώνει η Ίρις Κρητικού, επιμελήτρια της έκθεσης. «Το βιβλίο δεν πρέπει να έχει ανάγκη να συμπληρωθεί από μια μιμητική εικονογράφηση», έγραφε κάποτε ο Ανρί Ματίς. «Ο ζωγράφος και ο συγγραφέας πρέπει να ενεργούν μαζί, χωρίς να διασταυρώνονται, αλλά παράλληλα. Το σχέδιο πρέπει να είναι ένα πλαστικό ισοδύναμο του ποιήματος». Στα σαράντα περίπου αριστουργήματα που αρθρώνουν την παρούσα έκθεση, αντιπροσωπεύοντας αντίστοιχα τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες και ανασκάπτοντας με τρόπους διαφορετικούς την ιδέα του αρχαίου ελληνικού Μύθου αλλά και την ίδια την ιδέα του μυθώδους στη σύγχρονη των δημιουργών εποχή, η ελευθερία αυτή που αντλεί την έμπνευσή της από τους Διαλόγους του Λουκιανού, τα Ειδύλλια του Θεοκρίτου και την ιστορία αγάπης του Λόγγου με πρωταγωνιστές τον Δάφνι και τη Χλόη ως το αυτοσχεδιαστικά παραμυθένιο Τσίρκο του Μαρκ Σαγκάλ και το εξομολογητικά αυτοβιογραφικό Παρίσι Δίχως Τέλος του Αλμπέρτο Τζιακομέτι, παραμένει εξαίσια ζωοποιός και απολαυστική, καθώς συναντά το Ελληνικό Καλοκαίρι», καταλήγει η επιμελήτρια.

Στο πλαίσιο της έκθεση κυκλοφορεί κατάλογος με κείμενα των Ευστρατίου Παπάνη, Προέδρου του ΔΣ του Μουσείου -Βιβλιοθήκης Στρατή Ελευθεριάδη-Tériade, Κωνσταντίνου Μανιατόπουλου, Διευθυντή του Μουσείου - Βιβλιοθήκης Στρατή Ελευθεριάδη-Tériade, Γιάννη Ζορμπά, Δήμαρχου Αίγινας, Νίκου Πτερούδη, Προέδρου Δημοτικού Συμβουλίου και Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Αίγινας και Ίριδος Κρητικού, επιμελήτριας της έκθεσης, σε σχεδιασμό του Νίκου Λεοντόπουλου.

Στο πλαίσιό της έκθεσης, διοργανώνεται ξενάγηση την Κυριακή 14.8.22 στις 11:00 από τον Κωνσταντίνο Μανιατόπουλο, Διευθυντή του Μουσείου Tériade και την Ίριδα Κρητικού, επιμελήτρια της έκθεσης. Η κράτηση θέσης είναι επιθυμητή.
Επίσης, διοργανώνεται εκπαιδευτικό εργαστήριο για παιδιά την Πέμπτη 18.8.21 στις 19:00, σε σχεδιασμό της επιμελήτριας και εμψύχωση από τη μουσειολόγο Σταθούλα Μαρίνη. Η συμμετοχή είναι ελεύθερη με απαραίτητη προκράτηση λόγω περιορισμένων θέσεων.

INFO: «Η Ηχώ του Μύθου: Θησαυροί Χαρακτικής από το Μουσείο- Βιβλιοθήκη Στρατή Ελευθεριάδη – Tériade»
Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο του Δήμου Αίγινας
Εγκαίνια: Σάββατο 13 Αυγούστου 2022 στις 20.00
Διάρκεια: 13-28 Αυγούστου 2022
Ώρες λειτουργίας καθημερινά: 11:00 - 13:00 και 19:00 - 21:00

Επιμέλεια έκθεσης: Ίρις Κρητικού
Συντονισμός για το Μουσείο Tériade: Κωνσταντίνος Μανιατόπουλος
Συντονισμός για την ΚΕΔΑ και το Fistiki Fest: Μαριλένα Γιαννούλη

Ξενάγηση στην έκθεση: Κυριακή 14.8.22 στις 11:00. Κράτηση θέσης, επιθυμητή.

Εργαστήριο για παιδιά 6-12 ετών: Πέμπτη 18 .8.22 στις 19.00. Η συμμετοχή είναι ελεύθερη με απαραίτητη προκράτηση λόγω περιορισμένωνθέσεων. Τηλ. επικοινωνίας: 22970 22067 (9:00-13:00).

Η έκθεση εντάσσεται στο επίσημο πρόγραμμα του 13ου Aegina Fistiki Fest.

Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση ο Δήμος Αίγινας, η Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Αίγινας και το Δ.Σ. των Φίλων του Λαογραφικού & Ιστορικού Μουσείου του Δήμου Αίγινας διοργανώνουν το τιμητικό εικαστικό αφιέρωμα «H Αίγινα του Κωνσταντίνου Γαλάνη» που εγκαινιάζεται την Τετάρτη 20 Ιουλίου 2022 στις 20.00, στο Ιστορικό & Λαογραφικό & Ιστορικό Μουσείο του Δήμου Αίγινας, σε επιμέλεια Ίριδας Κρητικού. Η έκθεση στην οποία συμμετέχουν διακεκριμένοι εικαστικοί, αιγινήτες, κάτοικοι από επιλογή αλλά και φίλοι του νησιού που συνδέθηκαν με δεσμούς φιλίας με τον Κωνσταντίνο Γαλάνη, τιμά τον Κωνσταντίνο Γαλάνη, εμβληματική προσωπικότητα της Αίγινας και επί σειρά ετών ενεργό πολίτη στην πρώτη γραμμή του νησιού μα και άοκνο Πρόεδρο του Συλλόγου των Φίλων του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας.

Η έκθεση, αρχικά προγραμματισμένη το καλοκαίρι του 2020 και έχοντας αναβληθεί εξαιτίας της πανδημίας, υλοποιείται τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Γαλάνη, ενώ ετοιμάζεται αφιερωματική συνοδευτική έκδοση που θα παρουσιαστεί το φθινόπωρο.

Την έκθεση θα προλογίσουν ο Δήμαρχος Αίγινας Γιάννης Ζορμπάς, ο Πρόεδρος της ΚΕΔΑ Νίκος Πτερούδης, η Πρόεδρος των Φίλων του Λαογραφικού Μουσείου Ελπίδα Θανοπούλου, ο Γρηγόρης και ο Μιχάλης Γαλάνης, η Μαίρη Γαλάνη-Κρητικού και η επιμελήτρια της έκθεσης, Ίρις Κρητικού. .

Το τοπίο της Αίγινας, τόσο κοντινό και ταυτόχρονα τόσο μακρινό από εκείνο της Αθήνας, διασώζει ως σήμερα, μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία, μια αναλλοίωτη σχεδόν αύρα, την ίδια εκείνη που το καθιέρωσε ως προσφιλή προορισμό και θερινή ή και μοναδική κατοικία -αλλά και ως θεματικό πεδίο για την εικαστική δημιουργία αναπάντεχα μεγάλου αριθμού γλυπτών και ζωγράφων, γοητευμένων από τη μικρή κλίμακα και τη δίχως εξάρσεις κατακτημένη ελληνικότητα του τοπίου, τη συνταρακτική διαφάνεια, την ελάχιστη διάθλαση του φωτός και την έλλειψη chiaroscuro που καθιστά σημαίνον το βάρος των ελάχιστων αποτυπώσεων, του μικρότερου περιγράμματος. Και μαζί, αποτελεί αγαπημένο τόπο αναφοράς της παιδικής ηλικίας αναρίθμητων φίλων του.

Διακοπές στην Αίγινα… Η παλέτα και τα σπουδαία έργα της γενιάς του 30 με έμπνευση το νησί, η αθωότητα της δεκαετίας του 50 και του 60, η παρηγορητική διαπίστωση ότι πάμπολλες από τις εικόνες και τις όψεις και τις ποιότητες αυτές, εξακολουθούν να διασώζονται. Βόλτες στην προκυμαία, στα παραδοσιακά καφενεία, στην αγορά, στο λιμάνι, στα καποδιστριακά κτίσματα του νησιού… Ποδηλατάδες στην Περιβόλα, στα Πλακάκια, στην Πέρδικα… Ηλιοβασιλέματα στα ξωκλήσια της καρδιάς και του νου… τέτοιες είναι οι εικόνες που η έκθεση αυτή, τιμώντας τη μνήμη του αγαπημένου όλων μας και εμβληματικής φυσιογνωμίας του νησιού, του αξέχαστου Κωνσταντίνου Γαλάνη, - του θείου Κόκου- επιθυμεί να ξεδιπλώσει.

Η μυστικιστική Αφαία, τα γαλάζια και τα ρόδινα τοπία από ρευστή πάστα χρώματος, οι ελαιώνες της αιγινήτικης ενδοχώρας, ο θαλασσινός Άγιος Νικόλας, τα διαφανή περιγράμματα επιβατηγών πλοίων και οι αιωρούμενοι παραθεριστές, οι λιτές καλοκαιρινές πανσέληνοι και οι ερωτικές συναντήσεις ανθρώπων και πλοίων του Μόραλη, τα αιγινήτικα ζωγραφιστά βότσαλα, οι μεστές γυναίκες κάτω από τις συκιές και τις γόνιμες ροδιές και τα λιανά σπιτάκια με την ώχρα και το χοντροκόκκινο του Νικολάου, η λιτή γεωμετρική ώρα, τα ανήσυχα άτια και οι αρχαίοι αιγινήτες πολεμιστές του Καπράλου, τα καφενεδάκια, τα εδωδιμοπωλεία, τα κουρεία και τα ψιλικατζίδικα της Πωπ, οι αχνοί θαλασσινοί ορίζοντες της Πέρδικας και τα δίπατα αιγινήτικα σπιτάκια από ώχρα και φως, οι ακουαρέλες με τα φυστικόδεντρα και τις μαβιές θάλασσες του Βουρλούμη, οι ασπρόμαυροι κάμποι και τα κολλάζ του Κρόκου, αλλά ακόμη, οι πρωτογενείς δημιουργίες από πέτρα ή πηλό των λαϊκών δημιουργών του νησιού, είναι μερικές μόνο από τις πρωτογενείς εικόνες που διασώζουν η μνήμη και η ύλη.

Κοντά σε ετούτη τη γνώριμη παρακαταθήκη, επιθυμία των διοργανωτών και της επιμελήτριας ήταν να συγκεντρωθούν έργα νεότερων δημιουργών, που αγαπούν και αποτυπώνουν τις όψεις και τους παλμούς του νησιού με τον ίδιο αισθαντικό τρόπο. Και που αγάπησαν και έζησαν την αύρα του Κωνσταντίνου Γαλάνη.

Μια συλλογική έκθεση όπου συναντιούνται παλαιοί και νέοι γνώριμοι εικαστικοί που αγάπησαν με πάθος το μοναδικό τοπίο και την άυλη αύρα του νησιού.
Μια συλλογική έκθεση που, συγκεντρώνοντας σημαντικά παλαιά και νέα έργα τέχνης, επιθυμεί ταυτόχρονα να αποδώσει τιμή στον Κωνσταντίνο Γαλάνη, έναν άνθρωπο που αγάπησε πολύ και υπηρέτησε για δεκαετίες τα πολιτιστικά δρώμενα του νησιού του.

Στην έκθεση συμμετέχουν:
Νεκτάριος Αποσπόρης, Λέτη Αρβανίτη Κρόκου, Μαρία Αυθεντοπούλου, Έφη Βάγκνερ, Νίκος Βατόπουλος, Δημήτρης Βλάικος, Μίκα Βογιατζή, Μαίρη Γαλάνη-Κρητικού, Μαρία Γέρουλα, Ανδρέας Γεωργιάδης, Κατερίνα Γιάννακα, Βένια Δημητρακοπούλου, Τάνια Δημητρακόπουλου, Δικαία Δεσποτάκη, Φραγκίσκος Δουκάκης, Βάσω Καλουδιώτη, Μηνάς Καμπιτάκης, Νίκος Καπάνταης, Φραγκίσκος Κάππος, Νάσος Κόκκινος, Νεκτάριος Κοντοβράκης, Καλλιόπη Κοπανίτσα, Ήβη Κουκούλη, Μιχαήλ Κρητικός, Μαρία Λιναρδάκη, Λίλα Μαδούρου, Λυδία Μαργαρώνη, Παναγιώτης Μαρίνης, Αλίνα Μάτσα, Βαρβάρα Μαυρακάκη, Μηνάς Μαυρικάκης, Γεωργία Μπλιάτσου, Ματίλντα Ναχμία, Βασιλική Πανταζή, Γεύσω Παπαδάκη, Μαρία Πωπ, Γιάννης Σανταντόνιο, Αντωνία Σιμάτου, Μαρίνα Στελλάτου, Γιώργος Τζάνερης, Κατερίνα Τσεμπελή, Βιργινία Φιλιππούση, Πάβλος Χαμπίδης, Αθηνά Χατζή, Κυριακή Χριστακοπούλου.

Ιστορικό & Λαογραφικό Μουσείο του Δήμου Αίγινας,
Σπύρου Ρόδη 16, Αίγινα.
Διάρκεια έκθεσης: 20 Ιουλίου-10 Αυγούστου 2022.
Ώρες λειτουργίας: 11.00-13.00 & 19.00-21.00
Είσοδος ελεύθερη

«Μαύρο καράβι αρμένιζε στα μέρη της Κασσάνδρας, 
Είχε πανιά κατάμαυρα και ουρανού παντιέρα…»

Με αφορμή την επέτειο των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης γεννήθηκε και εξελίχθηκε η ιδέα μιας ομαδικής εικαστικής εγκατάστασης στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στη Σκιάθο, με αντικείμενο την ελληνική σημαία.

Τα μεγάλης κλίμακας έργα που σε διάταξη χορική απεικονίζουν γυναικείες φιγούρες σε φυσική διάσταση 170 εκ., με επιλεγμένες για τους επιμέρους συμβολισμούς τους παραδοσιακές φορεσιές του 19ου και του πρώιμου 20ου αιώνα, από τον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, σχεδιάζονται και ζωγραφίζονται επάνω σε ορθό ξύλο με εφήμερα εκφραστικά υλικά και προτείνονται από την εικαστικό ως ένα ενιαίο απεικονιστικό και αφηγηματικό σύνολο που διασώζει συναρπαστικές επιμέρους ενδυματολογικές λεπτομέρειες, κρυφά σύμβολα αποτροπής από το κακό και ευγονίας, ακατάγραφες οικογενειακές ιστορίες και δεξιοτεχνικές ψυχογραφικές προσεγγίσεις ενός περίκλειστου γυναικείου φύλου.
Στο πλαίσιο της έκθεσης, η Σοφία Τσουρινάκη, τεχνολόγος αρχαίου υφάσματος, θα πραγματοποιήσει στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου, την Τρίτη 17 Αυγούστου και ώρα 20:00, ομιλία με θέμα «Ο αργαλειός: ένα ανώνυμο εργαλείο και τα Πολυώνυμα Έργα του», ενώ την Τετάρτη 18 Αυγούστου, θα πραγματοποιηθούν εργαστήρια μικροϋφαντικής για παιδιά (18:00-19:00) και για ενήλικες (19:00-20:30) με ελεύθερη είσοδο μετά από απαραίτητη προκράτηση.
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, θα προβάλλεται video του Φίλιππου Κουτσαφτή, από τη διαδικασία δημιουργίας των έργων της έκθεσης.
Με αφορμή την έκθεση, εκδόθηκε και κυκλοφορεί δίγλωσσος αναλυτικός κατάλογος με κείμενα της Ίριδας Κρητικού, της Σοφίας Τσουρινάκη και της Κυριακής Χριστακοπούλου.
Στο κείμενο καταλόγου της η εικαστικός Κυριακή Χριστακοπούλου σημειώνει:
«Η παλιά φθαρμένη φωτογραφία από την μια και η σημασία της γυναικείας ένδυσης από την άλλη, που στο παρελθόν με είχε ξανά απασχολήσει μ έναν άλλο τρόπο -επικριτικό- μ έκαναν να ξεκινήσω την νέα μου δουλειά.
Το παλιό, κρυμμένο και ξεχασμένο θέλω να το ανασύρω και να το φέρω στο φώς Να ενθυμίσω, να συγκινήσω την προσοχή εκείνη που θα επιτρέψει να εντοπίσουμε ενσυνείδητες πληροφορίες και θραύσματα μνήμης που έχουν στο πέρασμα του χρόνου λησμονηθεί .
Οι ποικίλες φορεσιές με εντυπωσίαζαν πάντα επειδή υπήρχε μια προσωπική διαδικασία, ύφανση, ύφασμα, χρωματισμός, ράψιμο, κέντημα, στολίδια, όλα γίνονταν σχεδόν από τις ίδιες που τα φορούσαν ανάλογα την κοινωνική τάξη που άνηκαν. Τότε λάμβανε μέρος η ιδιαίτερη έκφραση της κάθε μιας. Εκεί στέκομαι με μεγάλο θαυμασμό να αντιληφθώ το πώς εκφραζόταν αυτό το καμουφλάζ του σώματός τους τι κάλυπταν και τι άφηναν να φανερωθεί κοινωνικά. Τα συμβολικά φυλαχτά τους και οι κρυμμένες ευγονικές επικλήσεις δίνονταν μέσα από ένα ανώτερο πνευματικό πεδίο και εσωτερικά φορτισμένο συναισθηματικά κόσμο . Νοηματοδοτούσαν και επικοινωνούσαν το ρούχο τους με μια υπερκόσμια ενέργεια που συνδεόταν με όλα τα πλάσματα της γης. Γινόταν δημιουργός και προστάτιδα της ζωής- θεότητα. Κοιτάζοντας στον φακό αμίλητες με τα μυστικά τους θαμμένα, ένοιωσα την ανάγκη να τις αποτυπώσω στους πίνακές μου ζητώντας τους μ αυτόν τον τρόπο συγχώρεση για την μακρόχρονη λήθη που τις έχει καλύψει.
Σαν γυναίκα από το ίδιο υφάδι, θα έλεγα πως αυτό που επιθυμώ με τούτα τα έργα είναι να καταδείξω την παράδοση σαν μια αέναη διαδικασία και ως την μόνη που μπορεί απ' την φύση της και μόνο να κουβαλάει αλήθεια και είναι αυτή, που σφραγίζει την κουλτούρα και τις ιδιαιτερότητες της Ελληνικής λαϊκής ψυχής, στην γυναικεία της όψη».

Στο κείμενο καταλόγου της με τίτλο «Οι Παραδοσιακές Ενδυμασίες ως Αρχετυπικά Σύμβολα Προστασίας και Γονιμότητας , η τεχνολόγος αρχαίου υφάσματος Σοφία Τσουρινάκη, σημειώνει:
«…Η θεματογραφία και η χρωματολογία του υφαντού και κεντημένου διακόσμου των ενδυμάτων διαμορφώνει δύο υποομάδες: η μία ομάδα περιλαμβάνει τα πολύχρωμα κεντήματα, που χαρακτηρίζονται από ανεξάντλητη χρωματική ευφορία και επαναλαμβανόμενα, πυκνά τοποθετημένα διακοσμητικά θέματα (ρόδακες, γαρύφαλλα, κουκουνάρια, κλαδιά, παγώνια, λαγούς, σκυλάκια, φίδια, αίγαγρους, πουλιά) σαν συμβολική επένδυση ευκαρπίας. Στον οργιαστικό φυτικό τους διάκοσμο, το ιερό δέντρο κρυμμένο πίσω από την διακοσμητικότητα ενός δοχείου με άνθη σηματοδοτεί μία ευγονική υπόσχεση φερμένη μέσα από πανάρχαιες πεποιθήσεις και καταβολές της Ανατολής. Στη δεύτερη ομάδα των κεντημάτων επικρατούν αυστηρά γεωμετρικά σχήματα, ηλιακά σύμβολα ή η μονόχρωμη και περισσότερο συμβατική απόδοση των θεμάτων. Τα σχήματα απλουστεύουν, αποκτούν ακαμψία και σταδιακά δείχνουν να εκφυλίζονται από την επανάληψη, δηλαδή την φυσική φθορά, που φέρνει η πολυχρησία και η αποδυνάμωση περασμένων ιδεών. Ωστόσο, η ενεργειακή αντιπαράθεση λαμπερών χρωμάτων, που «αστράφτουν» σαν κοσμήματα προσδίδει δυνατές, αλλά ευχάριστες αντιθέσεις. Οι λαμπροί χρωματισμοί, αναλλοίωτοι με την πάροδο του χρόνου, έχουν προκύψει από βαφές φυτικής και ζωικής προέλευσης
Στην πλειονότητα των ενδυμάτων, ο υφαντός ή κεντημένος διάκοσμος είχε διπλή λειτουργία: στην καθημερινότητα έκφραζε την επιθυμία για στολισμό, αναγνώριση και προβολή. Σε ένα άυλο επίπεδο όμως, διατηρούσε την επίκληση κάποιας μαγικής δύναμης, που μέσω επανάληψης αρχετυπικών συμβόλων έδιωχνε το κακό μακριά από την φέρουσα. Παράλληλα, το κόκκινο χρώμα είναι ένα άλλο αποτροπαϊκό στοιχείο, που συχνά συνδέθηκε με την γυναικεία ευκαρπία. Το κόκκινο είναι το χρώμα της ζωτικότητας και της αντοχής, ανάλογο με το αίμα και τη ροή της ζωής. Οι οπτικές του ιδιότητες, όπως η ζεστασιά, η λάμψη και η αφθονία κοσμούσαν και ομόρφαιναν. Η κυρίαρχη όμως χρήση του στα διακοσμητικά θέματα των γαμηλίων ενδυμάτων παρατηρείται και ως δύναμη προστασίας από το κακό μάτι, την ζήλια, την κατάρα και τα κακά πνεύματα. Παρόμοια, η θέση του στα ενδύματα που βρίσκονταν επάνω σε ευάλωτα μέρη του γυναικείου σώματος όπως η ποδιά, ο κεφαλόδεσμος και το ζωνάρι, προστάτευαν τα βασικά μέρη του γυναικείου σώματος, που ήταν προορισμένα να φέρουν και να ενσαρκώσουν την νέα ζωή.
Μαγικοί συμβολισμοί, που σχετίζονταν με την αναπαραγωγικότητα των γυναικών και την συνέχεια της ζωής, περνούσαν από τη μια γενιά στην επόμενη. Αν και οι γυναίκες έπαψαν να αναγνωρίζουν την προέλευσή ή τα κίνητρα τους, έδιναν τα δικά τους ονόματα, δείχνοντας την ομοιότητά τους με ένα συγκεκριμένο καθημερινό αντικείμενο. Τα αρχικά τους νοήματα ήταν πια θαμμένα σε μια μακρινή ιστορία, ωστόσο η επανάληψη της χρήσης τους έδινε πρόσβαση στην προστασία αγαθών κι ευοίωνων δυνάμεων. Ακόμα και μετά την σταδιακή εξαφάνιση της έννοιας ορισμένων συμβόλων, η πιστή προσήλωση σε αυτά διατηρούσε τη θέση τους και συνέχιζε, να εκφράζει με επικλήσεις την αναπαραγωγική δύναμη των γυναικών μέσα την κοινότητα, μέσω των περίτεχνων ενδυμάτων τους». (απόσπασμα)

Στο κείμενο καταλόγου της με τίτλο «Οι φύλακες του χρόνου στο υφάδι ενός άχρονου γυναικείου σύμπαντος», η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης Ίρις Κρητικού, σημειώνει:
«…Βαδίζοντας με κεκτημένη γνώση από τον κόσμο των παιδιών, που αναζητώντας το βλέμμα του θεατή απασχόλησαν προηγούμενες ενότητες της δουλειάς της, επαναπροσδιορίζοντας την ουσιαστική σχέση της με το ύφασμα, τους κρυπτούς μικρούς κόσμους του, τις ποιότητες και τις διαφορετικές υφές του, η Κυριακή Χριστακοπούλου επιλέγει σε μια διαφορετική πλέον στιγμή της ζωής της να εστιάσει στη φέρουσα το ένδυμα αυθύπαρκτη και ευθύβολη γυναικεία υπόσταση, στην παλλόμενη εσωστρεφή της γαλήνη μα και στη δική της κεκτημένη γνώση της αθέατης πρώτης ύλης της ελληνικής ψυχής.
Φωτίζοντας μέσω της έρευνάς της παλιές και φθαρμένες φωτογραφίες ενδεδυμένων με τοπικές λαϊκές και αστικές χειροποίητες φορεσιές γυναικών από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις και από το σύνολο του ελλαδικού χώρου, πέρα από την εκ βαθέων συνομιλία της με την έμβια διάσταση και την ψυχική υπόσταση κάθε «αποκαλυπτόμενης» από το λιβάδι της λήθης φέρουσας, ανασκάπτει παράλληλα την πυκνή σημειολογία των υφασμένων και κεντημένων επάνω στα ενδύματα συμβόλων τους, διασώζοντας αθέατα θραυσματικά στοιχεία και ανασύροντας τα κρυπτά στο φως: πρόκειται για τα έμβια στοιχεία, τα μικρά ζώα, έντομα και καλότυχα ερπετά που μετατρεπόμενα εδώ σε μεγεθυμένες αρχετυπικές συμβολικές, προστατευτικές και συμπορευόμενες ζωγραφικές παρουσίες, φυλάσσουν ως αρχέγονες πότνιες θηρών τον περίκλειστο γυναικείο κόσμο που με γνώση και τρυφερότητα ακουμπά και ανασκάπτει η ζωγράφος. Σύμβολα αφθονίας και ευγονίας, υγείας και αποτροπής των κακών, τα κρυμμένα αυτά φυλακτά ξόρκια που αναβλύζοντας από έναν πανάρχαιο χρόνο, ράβονταν στην ψυχή και τη σάρκα του ενδύματος ως σιωπηλές μα παντοδύναμες επικλήσεις, αποτελούν κάτι πολύ περισσότερο από λαογραφικά ανάλεκτα, σηματοδοτούν ως συνοδοί και συνοδοιπόροι ετούτων των γυναικών κάτι πολύ περισσότερο από την οργανική τους σύνδεση με τη Φύση. Ορίζοντας εντέλει την ενστικτώδη σοφία, τη μεταφυσική σύνδεση και τη αναπόδραστη υποταγή εκείνης που τα ενδύεται με τον κύκλο του χρόνου, με το απάτητο έρεβος του θανάτου και το σπαρακτικό μυστήριο της ίδιας της ζωής.
Εισερχόμενοι στη συναρπαστική αυτή χορική εγκατάσταση της Κυριακής Χριστακοπούλου όπου οι ζωγραφισμένες γυναικείες φιγούρες τρέπονται σε μυσταγωγικές ιεροφάντριες, διασώζοντας το ακέραιο του κάλλους τους και ανασαίνοντας μια πανάρχαιη γυναικεία λαχτάρα, γινόμαστε κοινωνοί κρυμμένης σοφίας και ψιθυριστικών μυστικών. Κάμπτοντας τις αθόρυβες αντιστάσεις τους στον φακό και ακουμπώντας το ήμερο βλέμμα τους με οδηγό την ενδελεχή αποκαλυπτική μυσταγωγική διαδικασία αναπαραστατικής και ενδοσκοπικής αποτύπωσης από τη ζωγράφο, θωπεύουμε ένα μικρό κομματάκι του εσώτερου κόσμου τους, εισερχόμαστε στα άδυτα ενός εξομολογητικού και διαφεύγοντος στους περισσότερους εσωτερικού πεδίου.
Οι πανωραίες ετούτες γυναίκες της Κυριακής Χριστακοπούλου, εξέρχονται από τη λήθη του παραμυθιακού και του πατριαρχικού χρόνου και από το περιθώριο της Ιστορίας ανακουφιστικά, μοιραζόμενες μυσταγωγικά με τον θεατή μια πρωτογενή ομορφιά, μια υπερκόσμια ενέργεια, μια ριπή ενδοφυλετικής τρυφερότητας που αγγίζει τα εγκόσμια πλάσματα της γης και μαζί, τα μεταφυσικά σπλάχνα της. Αποδεικνύοντας ότι στην πραγματικότητα, ποτέ δεν έπαψαν να είναι οι αθέατοι πυλώνες ετούτου μα και ενός άλλου κόσμου...» (απόσπασμα).

INFO:
Κυριακή Χριστακοπούλου «Να λάμπει η φορεσιά της...»
Eγκαίνια: Παρασκευή 13 Αυγούστου 2021, στις 20:30
Διάρκεια: 13-29 Αυγούστου 2021
Ώρες λειτουργίας καθημερινά: 10:30 - 13:00 και 19:30 -22:30
Επιμέλεια έκθεσης: Ίρις Κρητικού
Στο πλαίσιο της έκθεσης, η Σοφία Τσουρινάκη, τεχνολόγος αρχαίου υφάσματος, θα πραγματοποιήσει στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου, την Τρίτη 17 Αυγούστου και ώρα 20:00, ομιλία με θέμα «Ο αργαλειός: ένα ανώνυμο εργαλείο και τα Πολυώνυμα Έργα του», ενώ την Τετάρτη 18 Αυγούστου, θα πραγματοποιήσει εργαστήρια μικροϋφαντικής για παιδιά (18:00-19:00) & για ενήλικες (19:00-20:30). Η είσοδος είναι ελεύθερη μετά από απαραίτητη προκράτηση θέσης στο τηλέφωνο 2297022035.
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα προβάλλεται video του Φίλιππου Κουτσαφτή από τη διαδικασία δημιουργίας των έργων της έκθεσης.
Η έκθεση εντάσσεται στο πρόγραμμα του 12ου Aegina Fistiki Fest.

Ολοκληρώθηκε πρόωρα την Τετάρτη 05 Αυγούστου 2020 το 10ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας. Μία διοργάνωση – θεσμός που φέτος πραγματοποιήθηκε κάτω από τις πλέον αντίξοες συνθήκες, λόγω της πανδημίας COVID-19 που δοκιμάζει την ανθρωπότητα.

Δεκατέσσερις παραστάσεις βρήκαν τη θέση τους στο αρχικό πρόγραμμα, όμως μόλις οι επτά κατόρθωσαν, τελικώς,  να παρουσιαστούν στο φιλοθεάμον κοινό του νησιού, στην αυλή του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αίγινας, από τις 18 Ιουλίου έως και τις 12 Αυγούστου, όπως είχε καθοριστεί η διάρκειά του. Δύο δεν ήρθαν την τελευταία στιγμή λόγω τεχνικών θεμάτων, τρεις ματαίωσαν την περιοδεία τους ανά την Ελλάδα, ενώ οι δύο τελευταίες ακυρώθηκαν από τον Δήμο Αίγινας, στο πλαίσιο των τοπικών μέτρων πρόληψης και προστασίας κατά του κορονοϊού.

Η Μαρία Φαραντούρη, η Έλλη Πασπαλά η Κατερίνα Πολέμη στο τραγούδι, o Τάκης Φαραζής στο πιάνο και τον Ντέιβιντ Λιντς στα πνευστά, παρουσίασαν μία καταπληκτική συναυλία, με την οποία ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα του 14ου Διεθνούς Μουσικού Φεστιβάλ Αίγινας στην παραλία της Αύρας. Η καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ, η διεθνούς φήμης μουσικός Ντόρα Μπακοπούλου ευχαρίστησε τους χορηγούς και όσους υποστήριξαν τον φεστιβάλ.

Η έκθεση της Μάρως Κερασιώτη, τα εγκαίνια της οποίας έγιναν σήμερα το βράδυ στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αίγινας, διοργανώνεται από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων, το Σύλλογο Ενεργών Πολιτών Αίγινας και την ομάδα "Αίγινα και Κεραμική". Είναι ενταγμένη στο πλαίσιο της 11ης Γιορτής Φιστικιού. Η Μάρω Κερασιώτη, διακεκριμένη διεθνώς για την κεραμική της και αναγνωρισμένη συγγραφέας, επανέρχεται στο νησί με τους "Κυματισμούς" της: μια σειρά από δημιουργίες που εμπνεύστηκε, πριν 10 χρόνια, από θαλάσσιο φυτό του βυθού της Αίγινας.

Οι φίλοι του 12ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που πραγματοποιείται αυτήν την περίοδο στο κτήμα Κολλάτου, στην περιοχή της Αγίας Ειρήνης, μπορούν να συναντήσουν τον υπέροχο, πολύχρωμο κόσμο της Κατερίνας Καστρινάκη. Πρόκειται για μία εικαστική έκθεση με έργα Αναγκαστικής Δημιουργικής Συνεργασίας.

Το βιβλίο του Γιώργου Μπήτρου με τίτλο "Παχεία Ράχη, ο οικισμός, η ιστορία, οι άνθρωποι, οι Άγιοι", παρουσίασαν στη αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας οι κ. Γιώργος Καλόφωνος, Ιστορικός - Βυζαντινολόγος, κ. Μιχάλης Παρασκευόπουλος δρ. Θεολογίας, καθηγητής Β/θμιας Εκπαίδευσης, κ. Βασίλειος Γρηγοριάδης, Αρχιτέκτων.

Η Μαρία Γέρουλα, με έδρα την Αθήνα, έχοντας ιδρύσει την επιτυχημένη σχεδιαστική ταυτότητα MY και χρησιμοποιώντας αποκλειστικά ελληνικά υφάσματα, η Μάρω Κορνηλάκη, με έδρα το Ηράκλειο και πολυετές πεδίο έρευνας και έκφρασης το κόσμημα, σχεδιάζει και υλοποιεί πολύτιμα περιδέραια και περικάρπια από πορσελάνη και μέταλλο και η Μαρία Παπανικολάου, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, έχοντας δημιουργήσει πρωτότυπα κεραμικά εικαστικά έργα και χρηστικά αντικείμενα που αντλούν έμπνευση από τις καθημερινές οπτικές εμπειρίες, συμμετέχουν στην ενότητα την ενότητα "Blanc and Bleu" με εικαστικά έργα και αντικείμενα τέχνης, εστιάζοντας στο ελληνικό λευκό και στο καθαρό μπλε ως συμπληρωματικό του θερινό χρώμα.

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 31 Αυγούστου στην αίθουσα τέχνης "Έγινα - Αίγινα". Επιμέλεια Ίρις Κρητικού.