Αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλλη, στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Ανδρέα Δ. Καψάλη.

Τα Δ.Σ. του Ιδρύματος Ανδρέα Δ. Καψάλη και του Συλλόγου Φίλων του Ιδρύματος σας προσκαλούν στην καλοκαιρινή εκδήλωση - αφιέρωμα στον σπουδαίο Έλληνα θεατρικό συγγραφέα, ποιητή και ακαδημαϊκό Ιάκωβο Καμπανέλλη, στο πλαίσιο του Έτους Καμπανέλλη, για την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννησή του.

Για το έργο του μεγάλου δημιουργού θα μιλήσει ο καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, πρόεδρος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών και συγγραφέας, κ. Γιώργος Πεφάνης.

Θα ακολουθήσει μουσικό πρόγραμμα με αγαπημένα μελοποιημένα ποιήματα του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τους μουσικούς Βίβιαν Μπρέντα- Κανελλά, πιάνο, Παναγιώτη Βώρο, κιθάρα τραγούδι, Ειρήνη Βώρου, τραγούδι.

Αμφιθέατρο Ιδρύματος Καψάλη. Σάββατο 23 Ιουλίου 2022, ώρα προσέλευσης 20.45.

"Τα ναυτικά οχυρά της Αίγινας 1936-1944".

Η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Αίγινας και ο Γιώργος Καρύδης σας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης «Ναυτικά Οχυρά της Αίγινας 1936 – 1944», που θα πραγματοποιηθούν στον χώρο των Οχυρών της Πέρδικας, το Σάββατο 16 Ιουλίου και ώρα 19.30’. Θα μιλήσουν οι : Κωνσταντίνος Κυρίμης – Συγγραφέας & Ιστορικός Αναλυτής και Αριστοτέλης Ζερβούδης - Δύτης & Ερευνητής. Θα συντονίζει ο Γιώργος Μπήτρος - Εκπαιδευτικός
Η έκθεση αυτή, περιλαμβάνει αντικείμενα, φωτογραφικό υλικό και διασωθέντα αρχεία άμεσα συνδεδεμένα με τον μνημονικό τόπο, στον οποίο εκτίθενται. Αντικείμενα, ακόμα και προσωπικής χρήσης, που αναπλάθουν μιαν εποχή. Αντικείμενα, που ανασύρουν προσωπικές μνήμες όσων βίωσαν αυτή την εποχή και απευθύνονται σε όλους αυτούς που ζουν σήμερα στην περιοχή, νοιάζονται για το μέλλον της και συντονίζουν την μνήμη με τα κελεύσματα του παρόντος.

Τα αντικείμενα, που περιλαμβάνονται στην έκθεση ανήκουν στις ιδιωτικές συλλογές των Γιώργου Καρύδη και Παναγιώτη Μαρίνη.

Με εκτίμηση
Νίκος Πτερούδης
Πρόεδρος Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Αίγινας


Πληροφορίες έκθεσης

Διοργάνωση: Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Αίγινας και Ταμείο Εθνικού Στόλου
Διάρκεια έκθεσης: 16 έως 18 Ιουλίου 
Επιμέλεια Έκθεσης: Γιώργος Καρύδης
Τόπος: Ναυτικά Οχυρά Πέρδικας
Ωράριο: 9.00’ – 13.00’ & 18.00’ – 21.00’
Εγκαίνια Έκθεσης: 
Σάββατο 16 Ιουλίου, 19.30’

Ημέρες και οι ώρες λειτουργίας του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας.

Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουμε ότι το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο του Δήμου Αίγινας επί της οδού Σπ. Ρόδη 16, ανοίγει και πάλι τις πύλες του για το κοινό. Οι ημέρες και οι ώρες λειτουργίας του Μουσείου είναι:

Τετάρτη – Πέμπτη – Παρασκευή 10:00-14:00 και 17:00-19:00
Σάββατο – Κυριακή 10:00-14:00 και 18:00-20:00

"Τα Ιστορικά Ναυάγια της Αίγινας 1941-42". Έκθεση στο Λαογραφικό Μουσείο.

H Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Αίγινας και ο ερευνητής ναυτικής ιστορίας Δημήτρης Γκαλών σας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης «Τα Ιστορικά Ναυάγια της Αίγινας 1941-42», στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο του Δήμου Αίγινας, την Παρασκευή 1 Ιουλίου 2022 και ώρα 20.00’. 
Ο Δημήτρης Γκαλών και ο εκπαιδευτής τεχνικών καταδύσεων Γιώργος Βανδώρος θα μας μυήσουν στη συνέχεια στα άδυτα των βυθών και σε άγνωστες πτυχές της ιστορίας μας, στην αυλή του Μουσείου.

Νίκος Πτερούδης
Πρόεδρος Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Αίγινας

Λίγα λόγια για την έκθεση

Ένα ναυάγιο είναι πρωτίστως ένας χρονικός θύλακας, εντός του οποίου, κατά τη στιγμή της βύθισης, ο χρόνος έχει παγώσει. Για τον λόγο αυτόν παρέχει πολύτιμες πληροφορίες τόσο για το ιστορικό περιβάλλον, από το οποίο προήλθε, όσο και για την τεχνική ανάπτυξη της εποχής του. Συγχρόνως, ένα ναυάγιο λειτουργεί ως ένας ιδιότυπος ύφαλος, που προσφέρει ιδανικές συνθήκες ανάπτυξης για μια μεγάλη ποικιλία θαλάσσιων οργανισμών.

Τα παραπάνω θεωρούνται τόσο σημαντικά, ώστε σήμερα τα ιστορικά ναυάγια αποτελούν όχι μόνο υποθαλάσσια πολιτιστικά μνημεία αλλά και κιβωτούς της θαλάσσιας βιοποικιλότητας.

Σύμφωνα με το άρθρο 1 της Σύμβασης για την Προστασία της Υποβρύχιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς που υιοθετήθηκε από την UNESCO το 2001, «όλα τα ναυάγια που έχουν πολιτιστικό, ιστορικό ή αρχαιολογικό χαρακτήρα και έχουν μείνει εν μέρει ή εξ ολοκλήρου κάτω από το νερό, περιοδικά ή συνεχώς για τουλάχιστον 100 χρόνια, θεωρούνται μνημεία της υποθαλάσσιας πολιτιστικής κληρονομιάς».

Η αντίστοιχη ελληνική νομοθεσία χρονολογείται από το 2003. Από τότε, όλα τα πλοία ή αεροσκάφη, που έχουν βουλιάξει για πάνω από 50 χρόνια, θεωρούνται μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς και προστατεύονται από τον νόμο.

Το 2020 το ελληνικό κοινοβούλιο ψήφισε νόμο, με τον οποίον επιτρέπει την κατάδυση σε 91 ναυάγια πλοίων και αεροσκαφών. Ανάμεσα σε αυτά συγκαταλέγονται και τα ιστορικά ναυάγια της Αίγινας, τα οποία παρουσιάζονται ενδελεχώς στην παρούσα έκθεση. Η παρουσίαση των ναυαγίων, με τον τίτλο «Τα Ιστορικά Ναυάγια της Αίγινας 1941-42», επιχειρεί να αναδείξει και, εν μέρει, να ισχυροποιήσει τον ρόλο της Αίγινας στα ιστορικά δρώμενα της δύσκολης εποχής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πληροφορίες

Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Δήμου Αίγινας, Παναγή Ηρειώτη 16, Αίγινα
Διάρκεια έκθεσης: 1 έως 17 Ιουλίου 2022
Επιμέλεια έκθεσης: Δημήτρης Γκαλών
Υποβρύχιες φωτογραφίες: Κώστας Μυλωνάκης, Derk Remmers, Δημήτρης Γκαλών
Βίντεο: Ερρίκος Κρανιδιώτης, Αντώνης Γράφας 
Επιμέλεια κειμένων: Προνόη Θεολογίδου-Γούλα, Αθανασία Δρακοπούλου, Ross Robertson, Δημήτρης Γκαλών
Ιστορικές φωτογραφίες: Flemming Melin Christiansen, Δημήτρης Γκαλών
Σχεδιασμός χώρου έκθεσης: Στράτος Πανταβός
Γραφικά: Φωτεινή Κάτσα

Ιστορικό, επιστημονικό συνέδριο με θέμα: "Οι γεωγραφίες του Ιωάννη Καποδίστρια". Το πρόγραμμα

Ο Δήμος Αίγινας στο πλαίσιο της Προεδρίας του Δικτύου Πόλεων «Ιωάννης Καποδίστριας» (26/1/2020-26/1/2022) διοργανώνει ιστορικό επιστημονικό συνέδριο με θέμα "Οι γεωγραφίες του Ιωάννη Καποδίστρια".

Το συνέδριο, το οποίο είχε προγραμματιστεί για τις αρχές του 2021, αναβλήθηκε λόγω της πανδημίας και της διεξαγωγής δυο συνεδρίων για τον Κυβερνήτη το καλοκαίρι του 2021 στο Ναύπλιο και την Κέρκυρα.

Η πραγματοποίηση του συνεδρίου θα γίνει την Παρασκευή 8 Απριλίου και το Σάββατο 9 Απριλίου 2022 στο ξενοδοχείο ΔΑΝΑΗ και θα αποτελέσει τον επίλογο του εορτασμού των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821.

Παρασκευή 8 Απριλίου 2022
• 17.00 – 17.30: Χαιρετισμός από τον Δήμαρχο Αίγινας κ. Γιάννη Ζορμπά, τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και Πρόεδρο της ΚΕΔΑ κ. Νίκο Πτερούδη και την Αντιδήμαρχο κα Μαίρη Κουκούλη. Προλεγόμενα από τον κ. Γιώργο Τσατήρη, Υπεύθυνο του Δικτύου Πόλεων για τον Δήμο Αίγινας.
• 17.30 – 18.00: Εναρκτήρια ομιλία από τον κ. Αναστάσιο-Ιωάννη Δ. Μεταξά, Αντιπρόεδρο της Académie Européenne Interdisciplinaire des Sciences (Paris), Επίτιμο Καθηγητή Πανεπιστημίων, με θέμα «Καποδιστριακή Πολιτική και Ευρωπαϊκή Νομιμοποίηση»
• 18.00 – 21.00: Α’ Συνεδρίαση υπό την Προεδρία του κ. Νίκου Κουρκουμέλη, Υποστράτηγου εα, Δρ Ιστορίας Παν/μίου Ιωαννίνων,
• Τένια Ρηγάκου «Δωρεές και αφιερώσεις εικόνων της οικογένειας Ιωάννη Καποδίστρια σε μονές και ναούς»
• Ελένη Ράπτη «Η ίδρυση του πρώτου Εθνικού Μουσείου στην Αίγινα από τον Ιωάννη Καποδίστρια»
• Γιώργος Τσατήρης «Η δημιουργία δικαίου επί Καποδίστρια»
• Αμαλία Παππά «Τα Αρχεία στο Καποδιστριακό Κράτος: η ματαιωμένη προσπάθεια».

• 21.00-22.00: Ελαφρύ Δείπνο

Σάββατο 9 Απριλίου 2022
• 10.00 – 11.30: Β’ Συνεδρίαση υπό την Προεδρία του κ. Χρήστου Λούκου, Ομότιμου Καθηγητή Ιστορίας Παν/μίου Κρήτης,
• Νίκος Καραπιδάκης «Ο Καποδίστριας ως διαμεσολαβητής, η περίπτωση της Κεφαλονιάς»
• Άντα Διάλλα «Πατριώτες και πατριωτισμοί στο Συνέδριο της Βιέννης (1815): Καποδίστριας και Τσαρτορίσκι
• Νίκος Κουρκουμέλης «Σχόλια σε δυο προεπαναστατικά κείμενα του Ιωάννη κόμη Καποδίστρια: Στην επιστολή της 6ης/18ης Απριλίου 1819 προς τους Έλληνες παλαιούς συνεργάτες του αρματολούς και στο εμπιστευτικό υπόμνημα της 1ης/13ης Οκτωβρίου 1819 προς τον λόρδο Henry 3rd Earl Bathurst».
• 11:30-12:00: Διάλειμμα – Καφές

• 12.00 – 14.00: Έλλη Δρούλια «Οι προσδοκίες των Ελλήνων για την έλευση του Καποδίστρια»
• Παναγιώτης Πασπαλιάρης «Λαϊκή ιστοριογραφία και Καποδίστριας»
• Κώστας Λιβιεράτος «Πρωτεύουσες, οικισμοί και παροικίες στην αυγή της νεώτερης Ελλάδας»
• Σπύρος Καράβας «Η Ελλάδα της Επανάστασης και οι Ελλάδες του Καποδίστρια»

• 14.00 – 15.00: Ελαφρύ Γεύμα

• 17.00 – 20.00: Γ’ Συνεδρίαση υπό την Προεδρία του κ. Νίκου Καραπιδάκη, Καθηγητή Ιστορίας στο Ιόνιο Παν/μιο, τ. Προέδρου της Εφορείας των Γενικών Αρχείων του Κράτους, Προέδρου της Επιστημονικής Επιτροπής του Δικτύου Πόλεων «Ιωάννης Α. Καποδίστριας»,
• Χρήστος Λούκος «Η αντίδραση του Ιωάννη Καποδίστρια στην αίτηση των Ελλήνων επαναστατών για αποκλειστική προστασία της Αγγλίας (1825)»
• Πόπη Πολέμη & Άννα Ματθαίου «Η αναζήτηση του νέου αναγνωστικού κοινού. Η μαρτυρία των συνδρομητών στα χρόνια του Καποδίστρια»
• Δημήτρης Γεωργόπουλος «Επαρχία Ναυπλίας 1828-1831. Επιστροφή στην κανονικότητα»
• Χάρης Ξανθουδάκης «Ο Καποδίστριας και η μουσική»

• 20.00 – 21.00: Μουσικό πρόγραμμα με πιάνο και τραγούδι
Πιάνο η κα Λορέντα Ράμου Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Ιωαννίνων τραγούδι ο κ. Marcin Habela βαρύτονος, Καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Μουσικής της Γενεύης.
• Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τραγούδια συνθετών των χωρών και της εποχής που έζησε ο Καποδίστριας σε αυτές (Ρωσία: Mikhail Glinka, Modest Mussorgski, Γαλλία/ Πολωνία: Fréderic Chopin, Ιταλία: Vincenzo Bellini, Επτανήσιοι Συνθέτες).
• Επίσης θα ακουστεί ένα απόσπασμα από τη Σονάτα του Αποχαιρετισμού του Μπετόβεν, έργο 81α, το οποίο γνωρίζουμε από την αλληλογραφία του με τη Ρωξάνδρα Στρούτζα ότι ήταν το αγαπημένο του έργο για πιάνο και της ζητούσε συχνά να το παίζει.
• Εν κατακλείδει, θα δοθεί μια σύγχρονη μουσική ματιά στην προσωπικότητα του Καποδίστρια με ένα απόσπασμα από το έργο της πολυβραβευμένης συνθέτριας Καλλιόπης Τσουπάκη «Καποδίστριας, το μονόδραμα μιας ζωής», ένα ψυχολογικό πορτραίτο του Καποδίστρια, ανάθεση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής το 2021.

• 21.00: Δείπνο στο Ναυτικό Όμιλο Αίγινας

Hortus Conclusus - Tο βιβλίο της Ίριδας Κρητικού

Με το βιβλίο της Ίριδας Κρητικού «Hortus Conclusus Τριάντα έξι ιστορίες ξανακερδισμένης άνοιξης», συνεχίζονται οι «Αυγουστιάτικες Τετάρτες στο Εϋνάρδειο με ένα βιβλίο», που διοργανώνει η Καποδιστριακή Δημόσια Βιβλιοθήκη Αίγινας και που ξεκίνησαν, με μεγάλη επιτυχία, πριν δύο εβδομάδες.

Η Καποδιστριακή Δημόσια Βιβλιοθήκη Αίγινας διοργανώνει για πρώτη φορά κύκλο εκδηλώσεων με τον γενικό τίτλο «Κάθε Τετάρτη στο Εϋνάρδειο με ένα Βιβλίο». Πέντε Αυγουστιάτικες βραδυές για το βιβλίο και την Αίγινα, από 4/8 έως 1/9, στις 9 το βράδυ, στον κήπο του ιστορικού αυτού κτιρίου, που βρίσκεται δίπλα στην Μητροπόλη της Αίγινας και που μετά από την επικείμενη αναστήλωσή του θα αποτελέσει την έδρα της βιβλιοθήκης. Στόχος των εκδηλώσεων είναι τόσο η προώθηση του βιβλίου και της Αίγινας, ενός νησιού με πλούσια ιστορία και πολιτισμό, όσο και να ξαναζωντανέψει το σημαντικό αυτό καποδιστριακό μνημείο που κτίστηκε το 1830 με δωρεά του Ελβετού φιλέλληνα, Ιωάννη-Γαβριήλ Εϋνάρδου.
Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν πέντε παρουσιάσεις βιβλίων και μια διάλεξη που αφορούν την Αίγινα και όχι μόνο. Βασικοί συντελεστές, σημαντικοί άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, συγγραφείς, πανεπιστημιακοί, καλλιτέχνες, που αγαπούν το νησί, ζουν μόνιμα εκεί ή το επισκέπτονται συχνά και εμπνέονται από αυτό.

Αυτήν την Τετάρτη 18 Αυγούστου, στις 9 το βράδυ, στον κήπο του ιστορικού κτιρίου, η Ιστορικός τέχνης και συγγραφέας του βιβλίου Ίρις Κρητικού και η μεσόφωνος Έλενα Μαραγκού θα διαβάσουν αποσπάσματα του βιβλίου, ενώ οι Χαράλαμπος Πέννας, Δρ. Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Οξφόρδης & Επίτιμος Διευθυντής Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Αργοσαρωνικού–Κυκλάδων, Διονύσης Καλαμάκης, Φιλόλογος, Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Μαριλένα Γιαννούλη, Δημοσιογράφος, θα το παρουσιάσουν. Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό. 

Τριάντα έξι ιστορίες ξανακερδισμένης άνοιξης

Με τριάντα έξι ζωγραφιές του Νεκτάριου Αποσπόρη

Πώς νιώθει, άραγε, ένας άνθρωπος που ενώ όλη του τη ζωή γράφει "σεντόνια", αποφασίζει μια μέρα που απλά δεν αντέχει να κάνει αλλιώς, να γράψει πράγματα διαφορετικά;

Να γράψει για τις μικρές μπαλάντες της εσωστρεφούς καθημερινότητας και για τις συνειρμικές μνήμες που τον κράτησαν όρθιο, αυτοτελή και παράδοξα ευτυχή κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού;

Ο λατινικός όρος Hortus Conclusus που δίνει το όνομά του στον τίτλο του βιβλίου, σηματοδοτεί τόσο κυριολεκτικά όσο και συμβολικά τον περίκλειστο κήπο, που σε πολύ πρώιμη ήδη εποχή, τόσο στο Άσμα Ασμάτων όσο και στη μετέπειτα βυζαντινή περίοδο όπου και συνδέεται με την ίδια την Παναγία, ταυτίζεται με το απαγορευμένο και μη προσπελάσιμο αλλά και με την εύθραυστη θηλυκότητα, την εσωστρέφεια της γυναικείας φύσης, ενώ, κατά τη μεσαιωνική εποχή και την πρώιμη αναγέννηση, ο ίδιος όρος συνδέεται επίσης με την απόλαυση, την πληρότητα και τη θεραπεία.

Οι 36 μικρές ιστορίες του βιβλίου, γραμμένες στο σύνολό τους κατά την πρώτη περίοδο της καραντίνας και καλύπτοντας έναν διάστημα δύο ακριβώς μηνών (14.3 έως 14.5.20), υπήρξαν το καθημερινό θεραπευτικό καταφύγιο της συγγραφέως. Ακολουθώντας μια νοερή χρονική διαδρομή που σηματοδοτεί μεταξύ άλλων το κινητό ημερολόγιο του φετινού αλλόκοτου Πάσχα, οι ιστορίες αυτές διαδραματίζονται με επίκεντρο τον αστικό πυρήνα της πόλης, και, αν και δεν διανύουν παρά την πολύ μικρή προβλεπόμενη ακτίνα δράσης, διασώζουν εντατικά και αλλεπάλληλα οπτικά ερεθίσματα που συνομιλούν με τον διεσταλμένο χρόνο και τις οξυμένες αισθήσεις, ενώ ενεργοποιούν καταλυτικά τη συνειρμική μνήμη. Αναπάντεχες συναντήσεις με οπωρικά και λουλούδια, πεταλούδες και σαλιγκάρια στη βεράντα και τα μπαλκόνια του σπιτιού και νοερές μεταβάσεις στον απροσπέλαστο κατά το διάστημα εκείνο κήπο της Αίγινας, άσκοπες βόλτες με τον σκύλο στον Λυκαβηττό και στο χέρσο δίπλα στο εργοτάξιο της Αμερικανικής Πρεσβείας, περίπατοι στην Πλάκα και το ιστορικό κέντρο ή ανακουφιστικές «εκδρομές» στη σαββατιάτικη λαϊκή της Καλλιδρομίου, τρέπονται σε πολύχρωμες μπαλάντες της τελούσας υπό περιορισμό καθημερινότητας, ενώ συστηματικά αν και υπαινικτικά, συνδιαλέγονται με την τέχνη, την ιστορία, τη λογοτεχνία, την ποίηση.

Με αφορμή το βιβλίο και τις ιστορίες του, δημιουργήθηκαν ισάριθμα μικρά ζωγραφικά έργα από τον Νεκτάριο Αποσπόρη, σταθερό συνομιλητή της συγγραφέως από την αρχή αυτής της απόπειρας, τα οποία συμπεριλαμβάνονται επίσης στην έκδοση.

Το βιβλίο σχεδιάστηκε από τον Ανδρέα Γεωργιάδη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έλιξ σε επιμέλεια του Γιώργου Φλωράκη.

Κυριακή Χριστακοπούλου «Nα λάμπει η φορεσιά της...» Μια εικαστική εγκατάσταση στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο του Δήμου Αίγινας.

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, σε διοργάνωση του 12ου Aegina Fistiki Fest και της ΚΕΔΑ Αίγινας, συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, εγκαινιάζεται την Παρασκευή 13 Αυγούστου 2021 στις 20.30, στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο του Δήμου Αίγινας, η ατομική έκθεση της Κυριακής Χριστακοπούλου «Nα λάμπει η φορεσιά της...». Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η ιστορικός τέχνης Ίρις Κρητικού.

Τα μεγάλης κλίμακας έργα που σε διάταξη χορική απεικονίζουν γυναικείες φιγούρες σε φυσική διάσταση 170 εκ., με επιλεγμένες για τους επιμέρους συμβολισμούς τους παραδοσιακές φορεσιές του 19ου και του πρώιμου 20ου αιώνα, από τον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, σχεδιάζονται και ζωγραφίζονται επάνω σε ορθό ξύλο με εφήμερα εκφραστικά υλικά και προτείνονται από την εικαστικό ως ένα ενιαίο απεικονιστικό και αφηγηματικό σύνολο που διασώζει συναρπαστικές επιμέρους ενδυματολογικές  λεπτομέρειες, κρυφά σύμβολα αποτροπής από το κακό και ευγονίας, ακατάγραφες οικογενειακές ιστορίες και δεξιοτεχνικές ψυχογραφικές προσεγγίσεις ενός περίκλειστου γυναικείου φύλου. 
Στο πλαίσιο της έκθεσης, η Σοφία Τσουρινάκη, τεχνολόγος αρχαίου υφάσματος, θα πραγματοποιήσει στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου, την Τρίτη 17 Αυγούστου και ώρα 20:00, ομιλία με θέμα «Ο αργαλειός: ένα ανώνυμο εργαλείο και τα Πολυώνυμα Έργα του», ενώ την Τετάρτη 18 Αυγούστου, θα πραγματοποιηθούν εργαστήρια μικροϋφαντικής για παιδιά (18:00-19:00) και για ενήλικες (19:00-20:30) με ελεύθερη είσοδο μετά από απαραίτητη προκράτηση.

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, θα προβάλλεται video του Φίλιππου Κουτσαφτή, από τη διαδικασία δημιουργίας των έργων της έκθεσης.
Με αφορμή την έκθεση, εκδόθηκε και κυκλοφορεί δίγλωσσος αναλυτικός κατάλογος με κείμενα της Ίριδας Κρητικού, της Σοφίας Τσουρινάκη και της Κυριακής Χριστακοπούλου.

Στο κείμενο καταλόγου της η εικαστικός Κυριακή Χριστακοπούλου σημειώνει:

«Η  παλιά φθαρμένη φωτογραφία από την μια και η σημασία της γυναικείας ένδυσης από την άλλη, που στο παρελθόν με είχε ξανά απασχολήσει  μ έναν άλλο τρόπο -επικριτικό- μ έκαναν να ξεκινήσω την νέα μου δουλειά.

Το παλιό, κρυμμένο και ξεχασμένο  θέλω να το ανασύρω και να το φέρω στο φώς Να ενθυμίσω, να συγκινήσω την προσοχή εκείνη που θα επιτρέψει να εντοπίσουμε ενσυνείδητες πληροφορίες και θραύσματα μνήμης  που έχουν  στο πέρασμα του χρόνου λησμονηθεί .

Οι ποικίλες φορεσιές με εντυπωσίαζαν πάντα επειδή υπήρχε μια προσωπική διαδικασία, ύφανση, ύφασμα, χρωματισμός, ράψιμο, κέντημα, στολίδια, όλα γίνονταν σχεδόν από τις ίδιες που τα φορούσαν ανάλογα την κοινωνική τάξη που άνηκαν. Τότε λάμβανε μέρος η ιδιαίτερη έκφραση της κάθε μιας. Εκεί στέκομαι με μεγάλο θαυμασμό να αντιληφθώ το πώς εκφραζόταν αυτό το καμουφλάζ του σώματός τους τι κάλυπταν και τι άφηναν να φανερωθεί κοινωνικά.  Τα συμβολικά φυλαχτά τους και οι κρυμμένες ευγονικές επικλήσεις δίνονταν μέσα από ένα ανώτερο πνευματικό πεδίο και εσωτερικά φορτισμένο συναισθηματικά κόσμο .  Νοηματοδοτούσαν και επικοινωνούσαν το ρούχο τους με μια υπερκόσμια ενέργεια που συνδεόταν με όλα τα πλάσματα της γης. Γινόταν δημιουργός και προστάτιδα της ζωής- θεότητα.  Κοιτάζοντας στον φακό αμίλητες με τα μυστικά τους θαμμένα, ένοιωσα την ανάγκη να τις αποτυπώσω στους πίνακές μου ζητώντας τους μ αυτόν τον τρόπο  συγχώρεση για την μακρόχρονη λήθη που τις έχει καλύψει.

Σαν γυναίκα από το ίδιο υφάδι, θα έλεγα πως αυτό που επιθυμώ με τούτα τα έργα είναι να καταδείξω την παράδοση σαν μια αέναη διαδικασία και ως την μόνη που μπορεί απ' την φύση της και μόνο να κουβαλάει αλήθεια και είναι αυτή, που σφραγίζει την κουλτούρα και τις ιδιαιτερότητες της Ελληνικής λαϊκής ψυχής, στην γυναικεία της όψη». 


Στο κείμενο καταλόγου της με τίτλο «Οι Παραδοσιακές Ενδυμασίες ως Αρχετυπικά Σύμβολα Προστασίας και Γονιμότητας , η τεχνολόγος αρχαίου υφάσματος Σοφία Τσουρινάκη, σημειώνει: 

«…Η θεματογραφία και η χρωματολογία του υφαντού και κεντημένου διακόσμου των ενδυμάτων διαμορφώνει δύο υποομάδες: η μία ομάδα περιλαμβάνει τα πολύχρωμα κεντήματα, που χαρακτηρίζονται από ανεξάντλητη χρωματική ευφορία και επαναλαμβανόμενα, πυκνά τοποθετημένα διακοσμητικά θέματα (ρόδακες, γαρύφαλλα, κουκουνάρια, κλαδιά, παγώνια, λαγούς, σκυλάκια, φίδια, αίγαγρους, πουλιά) σαν συμβολική επένδυση ευκαρπίας. Στον οργιαστικό φυτικό τους διάκοσμο, το ιερό δέντρο κρυμμένο πίσω από την διακοσμητικότητα ενός δοχείου με άνθη σηματοδοτεί μία ευγονική υπόσχεση φερμένη μέσα από πανάρχαιες πεποιθήσεις και καταβολές της Ανατολής. Στη δεύτερη ομάδα των κεντημάτων επικρατούν αυστηρά γεωμετρικά σχήματα, ηλιακά σύμβολα ή η μονόχρωμη και περισσότερο συμβατική απόδοση των θεμάτων. Τα σχήματα απλουστεύουν, αποκτούν ακαμψία και σταδιακά δείχνουν να εκφυλίζονται από την επανάληψη, δηλαδή την φυσική φθορά, που φέρνει η πολυχρησία και η αποδυνάμωση περασμένων ιδεών. Ωστόσο, η ενεργειακή αντιπαράθεση λαμπερών χρωμάτων, που «αστράφτουν» σαν κοσμήματα προσδίδει δυνατές, αλλά ευχάριστες αντιθέσεις. Οι λαμπροί χρωματισμοί, αναλλοίωτοι με την πάροδο του χρόνου,  έχουν προκύψει από βαφές φυτικής και ζωικής προέλευσης

Στην πλειονότητα των ενδυμάτων, ο υφαντός ή κεντημένος διάκοσμος είχε διπλή λειτουργία: στην  καθημερινότητα  έκφραζε την επιθυμία για στολισμό, αναγνώριση και προβολή. Σε ένα άυλο επίπεδο όμως,   διατηρούσε την επίκληση κάποιας μαγικής δύναμης, που μέσω επανάληψης αρχετυπικών συμβόλων έδιωχνε το κακό μακριά από την φέρουσα. Παράλληλα, το κόκκινο χρώμα είναι ένα άλλο αποτροπαϊκό στοιχείο, που συχνά συνδέθηκε με την γυναικεία ευκαρπία. Το κόκκινο είναι το χρώμα της ζωτικότητας και της αντοχής, ανάλογο με το αίμα και τη ροή της ζωής. Οι οπτικές του ιδιότητες, όπως η ζεστασιά, η λάμψη και η αφθονία κοσμούσαν και ομόρφαιναν. Η κυρίαρχη όμως χρήση του στα διακοσμητικά θέματα των γαμηλίων ενδυμάτων παρατηρείται  και ως δύναμη προστασίας από το κακό μάτι, την ζήλια, την κατάρα και τα κακά πνεύματα. Παρόμοια, η θέση του στα ενδύματα που βρίσκονταν επάνω σε ευάλωτα μέρη του γυναικείου σώματος όπως η ποδιά, ο κεφαλόδεσμος και το ζωνάρι, προστάτευαν τα βασικά μέρη του γυναικείου σώματος, που ήταν προορισμένα να φέρουν και να ενσαρκώσουν την νέα ζωή. 

Μαγικοί συμβολισμοί, που σχετίζονταν με την αναπαραγωγικότητα των γυναικών και την συνέχεια της ζωής,  περνούσαν από τη μια γενιά στην επόμενη. Αν και οι γυναίκες έπαψαν να αναγνωρίζουν την προέλευσή ή τα κίνητρα τους, έδιναν τα δικά τους ονόματα, δείχνοντας την ομοιότητά τους με ένα συγκεκριμένο καθημερινό αντικείμενο. Τα αρχικά τους νοήματα ήταν πια θαμμένα σε μια μακρινή ιστορία, ωστόσο η επανάληψη της χρήσης τους έδινε πρόσβαση στην προστασία  αγαθών κι ευοίωνων δυνάμεων. Ακόμα και μετά την σταδιακή εξαφάνιση της έννοιας ορισμένων συμβόλων, η πιστή προσήλωση σε αυτά διατηρούσε τη θέση τους και συνέχιζε, να εκφράζει με επικλήσεις την αναπαραγωγική δύναμη των γυναικών μέσα την κοινότητα, μέσω των περίτεχνων ενδυμάτων τους». (απόσπασμα)


Στο κείμενο καταλόγου της με τίτλο «Οι φύλακες του χρόνου στο υφάδι ενός άχρονου γυναικείου σύμπαντος», η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης Ίρις Κρητικού, σημειώνει: 

«…Βαδίζοντας με κεκτημένη γνώση από τον κόσμο των παιδιών, που αναζητώντας το βλέμμα του θεατή απασχόλησαν προηγούμενες ενότητες της δουλειάς της, επαναπροσδιορίζοντας την ουσιαστική σχέση της με το ύφασμα, τους κρυπτούς μικρούς κόσμους του, τις ποιότητες και τις διαφορετικές υφές του, η Κυριακή Χριστακοπούλου επιλέγει σε μια διαφορετική πλέον στιγμή της ζωής της να εστιάσει στη φέρουσα το ένδυμα αυθύπαρκτη και ευθύβολη γυναικεία υπόσταση, στην παλλόμενη εσωστρεφή της γαλήνη μα και στη δική της κεκτημένη γνώση της αθέατης πρώτης ύλης της ελληνικής ψυχής.  
Φωτίζοντας μέσω της έρευνάς της παλιές και φθαρμένες φωτογραφίες ενδεδυμένων με τοπικές λαϊκές και αστικές χειροποίητες φορεσιές γυναικών από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις και από το σύνολο του ελλαδικού χώρου, πέρα από την εκ βαθέων συνομιλία της με την έμβια διάσταση και την ψυχική υπόσταση κάθε «αποκαλυπτόμενης» από το λιβάδι της λήθης φέρουσας, ανασκάπτει παράλληλα την πυκνή σημειολογία των υφασμένων και κεντημένων επάνω στα ενδύματα συμβόλων τους, διασώζοντας αθέατα θραυσματικά στοιχεία και ανασύροντας τα κρυπτά στο φως: πρόκειται για τα έμβια στοιχεία, τα μικρά ζώα, έντομα και καλότυχα ερπετά που μετατρεπόμενα εδώ σε μεγεθυμένες αρχετυπικές συμβολικές, προστατευτικές και συμπορευόμενες ζωγραφικές παρουσίες, φυλάσσουν ως αρχέγονες πότνιες θηρών τον  περίκλειστο γυναικείο κόσμο που με γνώση και τρυφερότητα ακουμπά και ανασκάπτει η ζωγράφος. Σύμβολα αφθονίας και ευγονίας, υγείας και αποτροπής των κακών, τα κρυμμένα αυτά φυλακτά ξόρκια που αναβλύζοντας από έναν πανάρχαιο χρόνο, ράβονταν στην ψυχή και τη σάρκα του ενδύματος ως σιωπηλές μα παντοδύναμες επικλήσεις, αποτελούν κάτι πολύ περισσότερο από λαογραφικά ανάλεκτα, σηματοδοτούν ως συνοδοί και συνοδοιπόροι ετούτων των γυναικών κάτι πολύ περισσότερο από την οργανική τους σύνδεση με τη Φύση. Ορίζοντας εντέλει την ενστικτώδη σοφία, τη μεταφυσική σύνδεση και τη αναπόδραστη υποταγή εκείνης που τα ενδύεται με τον κύκλο του χρόνου, με το απάτητο έρεβος του θανάτου και το σπαρακτικό μυστήριο της ίδιας της ζωής. 

Εισερχόμενοι στη συναρπαστική αυτή χορική εγκατάσταση της Κυριακής Χριστακοπούλου όπου οι ζωγραφισμένες γυναικείες φιγούρες τρέπονται σε μυσταγωγικές ιεροφάντριες, διασώζοντας το ακέραιο του κάλλους τους και ανασαίνοντας μια πανάρχαιη γυναικεία λαχτάρα, γινόμαστε κοινωνοί κρυμμένης σοφίας και ψιθυριστικών μυστικών. Κάμπτοντας τις αθόρυβες αντιστάσεις τους στον φακό και ακουμπώντας το ήμερο βλέμμα τους με οδηγό την ενδελεχή αποκαλυπτική μυσταγωγική διαδικασία αναπαραστατικής και ενδοσκοπικής αποτύπωσης από τη ζωγράφο, θωπεύουμε ένα μικρό κομματάκι του εσώτερου κόσμου τους, εισερχόμαστε στα άδυτα ενός εξομολογητικού και διαφεύγοντος στους περισσότερους εσωτερικού πεδίου.  

Οι πανωραίες ετούτες γυναίκες της Κυριακής Χριστακοπούλου, εξέρχονται από τη λήθη του παραμυθιακού και του πατριαρχικού χρόνου και από το περιθώριο της Ιστορίας ανακουφιστικά, μοιραζόμενες μυσταγωγικά με τον θεατή μια πρωτογενή ομορφιά, μια υπερκόσμια ενέργεια, μια ριπή ενδοφυλετικής τρυφερότητας που αγγίζει τα εγκόσμια πλάσματα της γης και μαζί, τα μεταφυσικά σπλάχνα της. Αποδεικνύοντας ότι στην πραγματικότητα, ποτέ δεν έπαψαν να είναι οι αθέατοι πυλώνες ετούτου μα και ενός άλλου κόσμου...» (απόσπασμα).      


INFO:
Κυριακή Χριστακοπούλου «Να λάμπει η φορεσιά της...» 
Eγκαίνια: Παρασκευή 13 Αυγούστου 2021, στις 20:30
Διάρκεια: 13-29 Αυγούστου 2021
Ώρες λειτουργίας καθημερινά: 10:30 - 13:00 και 19:30 -22:30
Επιμέλεια έκθεσης: Ίρις Κρητικού
Στο πλαίσιο της έκθεσης, η Σοφία Τσουρινάκη, τεχνολόγος αρχαίου υφάσματος, θα πραγματοποιήσει στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου, την Τρίτη 17 Αυγούστου και ώρα 20:00, ομιλία με θέμα «Ο αργαλειός: ένα ανώνυμο εργαλείο και τα Πολυώνυμα Έργα του», ενώ την Τετάρτη 18 Αυγούστου, θα πραγματοποιήσει εργαστήρια μικροϋφαντικής για παιδιά (18:00-19:00) & για ενήλικες (19:00-20:30). Η είσοδος είναι ελεύθερη μετά από απαραίτητη προκράτηση θέσης στο τηλέφωνο 2297022035.
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα προβάλλεται video του Φίλιππου Κουτσαφτή από τη διαδικασία δημιουργίας των έργων της έκθεσης.
Η έκθεση εντάσσεται στο πρόγραμμα του 12ου Aegina Fistiki Fest.

Ηρώο. Μια εικαστική εγκατάσταση για την Επέτειο των 200 ετών της Εθνικής Παλιγγενεσίας, στον Πύργο του Μαρκέλλου στην Αίγινα.

Συμμετέχοντες εικαστικοί:
Νεκτάριος Αποσπόρης, Μίκα Βογιατζή, Μαίρη Γαλάνη – Κρητικού, Παναγιώτης Μαρίνης & Βαρβάρα Μαυρακάκη

Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού
Υποστήριξη: Σταθούλα Μαρίνη

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, σε διοργάνωση του 12ου Aegina Fistiki Fest και της ΚΕΔΑ Αίγινας, συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, εγκαινιάζεται την Παρασκευή 13 Αυγούστου 2021 στις 20.30, στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο του Δήμου Αίγινας, η ομαδική έκθεση «ΗΡΩΟΝ» σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Ίριδος Κρητικού.

Η ακριβής σημασία της λέξης ήρωας, στην αρχαιότητα, είναι «προστάτης» ή «υπερασπιστής», ενώ στην Ελληνική μυθολογία, ο ήρωας - ἥρως, hḗrōs ήταν συχνά ημίθεος, με τη λατρεία του να αποτελεί χαρακτηριστική παραμέτρο της αρχαίας ελληνικής θρησκείας. Ο χαρακτηρισμός ήρωας και ηρωίδα, αναφέρεται έκτοτε σε χαρακτήρες που, εν όψει κάποιου σοβαρού κινδύνου δείχνουν απαράμιλλο θάρρος, αυτοθυσία και ηθική αρτιότητα, για το κοινό καλό. Καταγγέλλοντας με τη δράση τους την ανανδρία και επιδεικνύοντας ένα «τολμηρό, σχεδόν βίαιο θάρρος, έναν στωικισμό όχι θεωρητικό αλλά του αίματος», όπως σημειώνει στους «Βίους» του ο Πλούταρχος.  

«To Ηρώον (αρχαία ελληνικά: ἡρῷον, πληθυντικός ἡρῷα) ήταν ιερό αφιερωμένο σε αρχαίο Έλληνα ή Ρωμαίο ήρωα, για την μνημόνευση ή τη λατρεία του ήρωα. Συχνά ανεγειρόταν πάνω από αυτό που θεωρούνταν ο τάφος ή το κενοτάφιό του.

Κατά την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή περίοδο, η λατρεία ηρώων ήταν παρούσα και κεντρική στη ζωή της πόλεως, προσδίδοντας μια συλλογική ταυτότητα στους κατοίκους της. Η λατρεία του ήρωα επικεντρωνόταν γύρω από το ηρώο, όπου κατά μία έννοια, ο ήρωας εξακολουθούσε να ζει. 

Μνημείο αφιερωμένο σήμερα στους πεσόντες ή τα αθώα θύματα πολέμου, με την ευρύτερη έννοια του όρου, ηρώο θεωρείται και ένα μνημείο ή κενοτάφιο όπου μνημονεύονται και οι πληγέντες ή εκτελεσθέντες στην περίοδο στην οποία είναι αφιερωμένο. Σε κεντρική θέση στην πόλη όπου βρίσκεται, σε πλατεία ή στον περίβολο της Μητρόπολης ή άλλης μεγάλης εκκλησίας της πόλης, το ηρώο αποτελεί διαχρονικό τόπο επίσκεψης, ειδικότερα κατά τη διάρκεια ή την ημέρα μιας επετείου. Στο χώρο του αποδίδεται σεβασμός και πραγματοποιούνται τελετές μνήμης και απότισης φόρου τιμής στους νεκρούς. Στεφάνια, σταυροί, σημαίες, νίκες ή άλλα σύμβολα, κατατίθενται στη διάρκειά τους. Ειδικά σε μικρά και ιστορικά μέρη, τα ηρώα αποτελούν το επίκεντρο της εκδήλωσης της εθνικής και τοπικής ταυτότητας του τοπικού πληθυσμού, «ιερές» τοποθεσίες μνήμης και συμβολισμού της ιστορικής συνείδησης». 


Τα σπαράγματα της εθνικής και της προσωπικής μας ιστορικής μνήμης, οι εθνικές οπτικές και ψυχικές σημειώσεις μας, αποτελούν ανεξίτηλα ενσταλαγμένα και ενσυναισθητικά σύμβολα: η κυματιστή γαλανόλευκη και ο σταυρός, ο Εθνικός Ύμνος και οι στίχοι των ποιητών μας, οι γνωστοί μα και οι ανώνυμοι αγωνιστές, οι στολές και τα όπλα τους, τα φιλελληνικά συλλεκτικά αντικείμενα που δεν μας αφήνουν ποτέ ασυγκίνητους, οι δάφνες και οι πικροδάφνες για γνωστούς και άγνωστους ήρωες και για τις αξιομνημόνευτες πράξεις της γενναιότητάς τους, έχουν διαχρονικά εγκατασταθεί στο ελληνικό μας γίγνεσθαι. 

Η ομαδική εικαστική έκθεση «ΗΡΩΟΝ», αποτελεί μια συλλογική επετειακή εγκατάσταση φίλων «αντί στεφάνου». Μια λιτή κατάθεση τιμής από πέντε εικαστικούς καλλιτέχνες του νησιού μας που ανιχνεύουν την τοπική αλλά και την πανελλήνια ιδέα του ήρωα με τον δικό τους τρόπο ο καθένας, ενώ τα έργα τους, ολοκληρωμένα με διαφορετικές τεχνικές και υλικά (Ζωγραφική & Αγιογραφία, Κεραμική, Κεντητική, Πέτρα, Γλυπτική), παρουσιάζονται  αλληλοσυμπληρούμενα στον εμβληματικό ιστορικό χώρο του Πύργου Μαρκέλλου (κατοικία του προκρίτου και βουλευτή Σπυρίδωνα Μάρκελλου), τιμώντας και μνημονεύοντας τόσο τη γενέθλια Επέτειο των 200 ετών από την Εθνεγερσία του 1821 όσο και τη συνεισφορά του τόπου τους –της Αίγινας, στον Αγώνα. 

Η έκθεση εντάσσεται στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, σε διοργάνωση του 12ου Aegina Fistiki Fest και της ΚΕΔΑ Αίγινας, συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής και τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. 

Στο πλαίσιό της, διοργανώνεται μουσική θεματική βραδιά με τη διακεκριμένη μεσόφωνο Έλενα Μαραγκού και τον Δημήτρη Γιάκα στο πιάνο (Κυριακή 15 Αυγούστου στις 20.30 με ελεύθερη είσοδο στον αύλειο χώρο του Πύργου).

Επίσης, διοργανώνονται στον αύλειο χώρο εκπαιδευτικά εργαστήρια για μικρούς και μεγάλους, με εμψυχωτές τη Μαίρη Γαλάνη –Κρητικού (εργαστήριο κεντητικής για ενήλικες , Πέμπτη 19.8.21 στις 19.00) και τον Παναγιώτη Μαρίνη (εργαστήριο για παιδιά και ενήλικες, Παρασκευή 20.8.21 στις 19.00). Η συμμετοχή είναι ελεύθερη με απαραίτητη προκράτηση λόγω περιορισμένων θέσεων. 

INFO:ΗΡΩΟΝ: Μια εικαστική εγκατάσταση για την Επέτειο των 200 ετών της Εθνικής Παλιγγενεσίας   
Πύργος Μαρκέλλου, Αίγινα
Εγκαίνια: Παρασκευή 13 Αυγούστου 2021 στις 20.00
Συμμετέχοντες εικαστικοί:Νεκτάριος Αποσπόρης, Μίκα Βογιατζή, Μαίρη Γαλάνη- Κρητικού, Παναγιώτης Μαρίνης & Βαρβάρα Μαυρακάκη
Διάρκεια: 13-29 Αυγούστου 2021
Ώρες λειτουργίας καθημερινά: 11:00 - 13:00 και 20:00 -22:00
Επιμέλεια έκθεσης: Ίρις Κρητικού
Υποστήριξη: Σταθούλα Μαρίνη
Στο πλαίσιο της έκθεσης, διοργανώνεται μουσική θεματική βραδιά με τη διακεκριμένη μεσόφωνο Έλενα Μαραγκού και τον Δημήτρη Γιάκα στο πιάνο (Κυριακή 15 Αυγούστου στις 20.30 με ελεύθερη είσοδο στον αύλειο χώρο του Πύργου).
Επίσης, διοργανώνονται στον αύλειο χώρο εκπαιδευτικά εργαστήρια για μικρούς και μεγάλους, με εμψυχωτές τη Μαίρη Γαλάνη - Κρητικού (εργαστήριο κεντητικής για ενήλικες , Πέμπτη 19.8.21 στις 19.00) και τον Παναγιώτη Μαρίνη (εργαστήριο για παιδιά και ενήλικες, Παρασκευή 20.8.21 στις 19.00). Η συμμετοχή είναι ελεύθερη με απαραίτητη προκράτηση λόγω περιορισμένων θέσεων. 
Η έκθεση εντάσσεται στο πρόγραμμα του 12ου Aegina Fistiki Fest.