Ο λιμενοβραχίονας του ΚΕ είναι ένα από τα πρώτα σημεία που βλέπουμε όταν μπαίνουμε με το πλοίο στο λιμάνι της Αίγινας. Μια βραδινή βόλτα θα αποκαλύψει την ομορφιά της παραλίας την Αίγινας τον χειμώνα.

Η παραλία της Αίγινας τον χειμώνα έχει μια ξεχωριστή ομορφιά. Η ήρεμη θάλασσα μέσα στο λιμάνι και τα κτήρια απέναντι, εμβληματικά για την εικόνα της, της προσδίδουν την αίσθηση της διαχρονικής ομορφιάς.

Ίσως να τις έχετε προσέξει κάποια στιγμή. Όμως τώρα τον χειμώνα, καθώς στο λιμάνι οι ρυθμοί πέφτουν, οι πλωτές προβλήτες προσφέρουν μια ευκαιρία για να περπατήσει κανείς ανάμεσα στις βάρκες και τα παραδοσιακά σκαριά του λιμανιού.

Ίσως στο πολύβουο καλοκαίρι, όπου η θάλασσα και η παραλία καταλαμβάνει την μερίδα του λέοντος στις προτιμήσεις των παραθεριστών και των εκδρομέων της Αίγινας, η ορεινή Αίγινα να αναδεικνύεται λιγότερο. Το χειμώνα όμως ο περιπατητής θα ανακαλύψει πολλά και υπέροχα μονοπάτια που θα τον οδηγήσουν σε μια Αίγινα πολύ διαφορετική. Η ορεινή Αίγινα διατηρεί ακόμη την μαγεία μιας άλλης εποχής, όπως εδώ κοντά στους Λαζάρηδες.

Στο λιμάνι της Αίγινας, δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου του Θαλασσινού, ο επισκέπτης θα συναντήσει μία μεγάλη άγκυρα. Ανελκύθηκε το καλοκαίρι του 2017 και είναι μία άγκυρα τύπου "αγγλικού ναυαρχείου", που χρονολογικά τοποθετείται γύρω στο 1830. Η ανέλκυση έγινε στο λιμάνι της Αίγινας. Μαζί με την άγκυρα μπορείς να δει κανείς και την τεράστια καδένα της.

Μια ακόμη βόλτα στην βροχερή Αίγινα. Σήμερα καταλήγει στην προβλήτα του Λευκού Φανού. Το καλοκαίρι ο κόσμος κάθετε στα παγκάκια και τα πεζούλια και απολαμβάνει τις ομορφιές της θάλασσας. Σήμερα είναι διαφορετικά, αλλά εξίσου όμορφα. Δίπλα ακριβώς δένουν τα μεγάλα καράβια που κάνουν το δρομολόγια Αίγινα - Πειραιάς.

Στην ατελείωτη ομορφιά της χειμωνιάτικης Αίγινας, το άγαλμα της Μάνας μπροστά από το μουσείο του Χρήστου Καπράλου, μεταφέρει όλη τη στοργή και τη γλυκύτητα των συναισθημάτων του γλύπτη.

Οι Μπενάκηδες είναι ένας εγκαταλελειμμένος παραδοσιακός οικισμός που βρίσκεται στην Αίγινα. Πιο συγκεκριμένα βρίσκεται βορειότερα του χωριού Λαζάρηδες και του Ανιτσαίου. Το υψόμετρο είναι γύρω στα 320 μέτρα. Οι κάτοικοι που έμεναν εδώ ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Τα πέτρινα κτίσματα καταμαρτυρούν τις ασχολίες που στρέφονταν γύρω από την καλλιέργεια της γης και την φροντίδα των ζώων. Στους Μπενάκηδες ο επισκέπτης μπορεί εκτός από τις χαρακτηριστικές κατασκευές από πέτρα, όπως είναι ο φούρνος και το αλώνι μια υπέροχη θέα στον Αργοσαρωνικό.