Μετά το νεόδμητη ναό του Αγίου Νεκταρίου και ανεβαίνοντας αριστερά προς το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, ο επισκέπτης της Αίγινας έχει την ευκαιρία να παρατηρήσει την ιδιόμορφη εικόνα ενός λόφου "σπαρμένου" με μικρές εκκλησίες.
Πρόκειται για την Παλιαχώρα. Αυτός ο λόφος πιθανών κατά την αρχαιότητα να φιλοξενούσε πολλά ιερά για την λατρεία της Αθηνάς, του Απόλλωνα και του Ποσειδώνα. Γνώρισε όμως μεγάλη ανάπτυξη και οικιστική άνθηση μετά το 896 μ.Χ. Αιτία αποτέλεσαν οι πειρατικές επιδρομές των Σαρακηνών, που ανάγκασαν τους Αιγινήτες για να προφυλαχθούν να μεταφερθούν μακριά από τα παράλια και ειδικά σε περιοχές που δεν είχαν οπτική επαφή με τη θάλασσα και άρα δεν μπορούσαν να γίνουν αντιληπτές από τους πειρατές.
Τα σπίτια ήταν χτισμένα στην Ν.Δ. πλευρά του λόφου αμφιθεατρικά, από την κοιλάδα χαμηλά και ανέβαιναν έως και την κορφή του. Εκεί χτίστηκε μία νέα χώρα που φιλοξένησε τους κατοίκους του νησιού: η "Αίγενα". Τα σπίτια ήταν μικρά και τετράγωνα και το χρώμα τους παράλλασσε τέλεια με αυτό του λόφου για το φόβο των πειρατών. Οι δρόμοι ήταν στενοί και το κύριο χαρακτηριστικό της καινούργιας πόλης: οι πολλές εκκλησίες. Η παράδοση λέει ότι ήταν 365, όσες δηλαδή και οι μέρες του χρόνου. Πάντως από αυτές σήμερα σώζονται περίπου 40.
Εκεί, οι κάτοικοι της Αίγινας απασχολήθηκαν με την γεωργία και το εμπόριο. Τότε ήταν που το λιμάνι της Σουβάλας, έπαιξε σημαντικό ρόλο στις μετακινήσεις και τις εμπορικές συναλλαγές των κατοίκων του νησιού. Όλα αυτά διακόπηκαν βίαια από την επιδρομή του πειρατή Βαρβαρόσσα το 1537 που έφτασε μέχρι και την Παλιαχώρα. Καταστράφηκαν, κάηκαν και λεηλατήθηκαν τα πάντα, εκτός από μερικές μικρές εκκλησίες.
Σήμερα γίνεται προσπάθεια για την συντήρηση τους.
Αν βρεθείτε καλοκαίρι στην Αίγινα και ακούσετε ότι θα γίνει αγρυπνία σε κάποιο από το εκκλησάκια της Παλιαχώρας να πάτε. Πρόκειται για μια εμπειρία που θα σας μείνει αξέχαστη.